pałac księcia monako

ktoś nie wiedział?

stał na środku jednej z komnat z głową w górze i przyglądał się owym malowidłom, które były tam zamieszczone. robił z ust łódkę, w geście podziwu.

siedziała z założoną nogą na nogę na jednym z foteli księcia monako i w myślach zastanawiała się jakim cudem nie złamał sobie na tym kręgosłupa.

podrapał się z tyłu głowy i mierząc wzrokiem wszystko, co znajdowało się na zabytkowych komodach odwrócił się w stronę fotela, na którym siedziała owa nieznana mu dotąd istota. uśmiechnął się i ruszył w jej kierunku.

a owa istota zastanawiała się jak wstać z tego fotela żeby sobie pośladków i miednicy nie połamać, ogólnie, bała się że jak wstanie to później nigdzie już nie usiądzie, odgarnęła włosy z ramion i podrapała się po policzku, że niby taka bezradna.

stanął przy jednej z figurek, króla monaka, tuż przy owej istocie, że niby nie specjalnie. ekhm. i zaczął jej się bacznie przyglądać, figurce, chociaż dziewczynie, również kątem oka, po czym odwrócił się w jej stronę, z nieukrytym zacieszem. - wygodny? - zrobił z ust łódeczkę.

- a gdzie tam !!-pisnęła wyciągając ręce w jego kierunku, miała nadzieję że pomoże jej wstać, czuła że sama nie da rady. w bardzo wczesnej młodości zawsze chciała być księżniczką, ale gdyby wiedziała że rodzina królewska musi siedzieć na czymś takim, to od razu zrezygnowałaby i zostałaby strażakiem, albo policjantkom !! a tak to jest głupią modelką.

pomógł jej wstać oczywiście. - miałem zamiar wypróbować, ale skoro twierdzisz, że nie warto, to nie będę się katował. - mrugnął do niej, po czym, kiedy pomógł jej już wstał, podrapał się po karku i wsadził ręce do kieszeni, chociaż mama mówiła mu, że to nie wypada, przy kobietach. - więc księżniczko pozwolisz, że ośmielę się spytać o twe imię? - spojrzał na nią unosząc lewy kącik ust.

no topra, trochę ją zaskoczył cnie, -zołi -uśmiechnęła się kącikowo, rumieniąc się na prawym policzku, dzięki Bogu, był on zasłonięty włosami,
-a Tobie książę ? -spytała wodząc palcem po oparciu niewygodnego książęcego fotela.

- czarls. - mrugnął do niej i podrapał się po skroni, drugą rękę nadal trzymając w kieszeni, swych spodniów. - proponuję kawę, za te męki. - uśmiechnął się kącikowo, wskazując głową na fotel, na którym uprzednio siedziała.

- chętnie - uśmiechnęła się bocznie, zakładając kosmyk włosów za ucho i patrząc na środek jego czoła, nie wiem dlaczego czoło.

wyciągnął rękę w jej stronę, z szerokim uśmiechem, drugą rękę wpychając głębiej do kieszeni i poszli, zacznę!