kajuta no. 2

na życzenie mieszkańców druga, bardziej skromna, chociaż pff. dla mnie niekoniecznie.
zaopatrzona w jedno skrzypiące łożko, huh, prawie jak romantyczne.

przyszli tutaj, a właściwie dejmon spojrzał niechętnie na wąskie łożko, które wydawało mu się maksymalnie obleśne, chociaż z pozoru wykrochmalona pościel nie była zła, usiadł niechętnie na skraju łóżka oblizując wargi.
- trafiliśmy w przesympatyczne miejsce - mruknał.

marszcząc nieznacznie czoło rozejrzała się po kajucie. - ochhh, a sam jacht wydawał się być taki miły. - wymamrotała, chociaż nie lubiła narzekać. przykrą muzykę było słuchać, jednak wydała jej się stłumiona. a może to działanie alkoholu. spojrzała wyczekująco na damona. odetchnęła spokojnie i zamknęła drzwi, na klucz. wysunęła stópki z niewygodnych butów, na obcasie. i leniwym krokiem podeszła do chłopca. usiadła obok, zupełnie niechcący trącając jego kolano swoim.

ujął jej twarz podbródkowo odwracając w kierunku swojej nieznacznie przygryzł jej dolną wargę, dłonią bładząc gdzieś po jej prawym policzku, delikatnie pieścił jej skóre opuszkami palców, druga dłoń zawędrowała gdzieś na jej kolano, uśmiechnął się.
- towarzystwo jest całkiem sympatyczne - wyszeptał.

patrzyła na niego swoimi dużymi oczami zza kilku kosmyków rudawych włosów, które zawędrowały na jej twarz. - pewnie, że sympatyczne. nawet bardzo. - położyła dłonie na jego ramionach i jakoś tak wyszło, ze siedziała na nim okrakiem. zamruczała cicho i przesunęła swoim piegowatym noskiem po jego szyi. - ładnie pachniesz. - powiedziała chrapliwie, bardzo seksownie, jakby nie było.

pewnie włożył by dłoń pod jej bluzkę, ale ona miała sukienkę, więc sprawnie rozpiął zamek wodząc dłonią po jej kręgosłupie, zbliżył swoje usta do jej, ale jej nie pocałował, może chciał się z nią podroczyć, przesunął dłonią po jej ramieniu, uśmiechając się kącikowo.

pchnęła go tak, że położył się na tym wybitnie niewygodnym łóżku, które w dodatku zaskrzypiało. owy dźwięk przysporzył valerii jakiś dziwny wewnętrzny ból, który spowodował jej uroczy grymas na twarzy. wypinając tyłeczek leżała na damonie. rude kosmyki spadały gdzieś obok jego twarzy, a dziewczyna delikatnie musnęła ustami jego wargi. - smakujesz alkoholem i dymem papierosowym. - wybełkotała, chociaż to było najmniej istotne. zręcznie wsunęła dłoń na jego tors i rozpinała guzik po guziku, z góry do dołu, od jego koszuli. ładnej i drogiej.

nie odpowiedział nic, choć subtelny zapach jej perfum przyćmiony był tą samą wonią, położył dłonie na jej tyłku nieznacznie ściskając jej pośladki, uśmiechnął się, odgarniając włosy z jej twarzy, po czym zsunął z niej sukienkę, mierząc jej ciało wzrokiem, łóżko nie było za wygodne, ani przyjemnie, ale przewrócił ją by znaleźc się na górze.

miała na sobie niezwykle uroczy staniczek koloru kości słoniowej od la perli. zagryzła dolną wargę. i chwilę potem patrzyła na jego umięśniony, albo i nie, tors. kiedy jednak znalazła się pod nim, kocyk, którym nakryte było łóżko podrapało swoim włosem jej nagie plecy. wpatrywała się w jego oczy.

on był cały ubrany, ale bawił go ten fakt, więc rozpiął jej stanik, całkiem sprawnie, bez większego problemu, przesunął dłoń po jej plecach, uśmiechając się nieznacznie, przygryzł jej płatek uszny.

-słyszałam, że kiedy mężczyzna przegryza płatek ucha dziewicy, chce tak odwrócić jej uwagę od bólu. - mruknęła inteligentnie, całkiem i nieprawda. był bez koszuli, bo go jej pozbawiła, ha! x3 ogółem nie była ani skrępowana, ani nic. czuła się swobodnie, kiedy ten świdrował ją wzrokiem. zacmokała w powietrzu. nudziły ją te wszystkie gry wstępne, nigdy nie miała jakichś większych przeżyć podczas ich trwania, jednak sympatycznie było patrzeć na jego rozbawioną twarz. - nie boisz się o tą... ech, jak miała na imię twoja partnerka? właściwie to nieistotne. nie boisz się, że jakiś macho ją przygarnie na górze? - właściwie nie chciała, żeby ją teraz tu zostawił. znowu zagryzła wargę, ze złości na samą siebie i objęła go za szyję. obiema rękami!

odsunął się od niej nieznacznie, nie wydawało mu się zabawne, że taką przyjemność sprawia jej fakt obcowania z nim, jeżeli twierdzi, że jest zajęty, pfu. przecież on lubił żozi, jako przyjaciółkę, wzruszył ramionami, spoglądając na nią.
- nie boje się, bo nie jestem jej tatusiem - przesunął dłoń po swojej ręcę.
- a na Ciebie nikt nie czeka - dziwnie skleił to zdanie, ale jego sens pierwotny zachował.
- nie nie wiedziałem o tym, ale to nie był mój zamiar.

jakby dziwnie jej się zrobiło, kiedy stwierdził, że nikt na nią nie czeka. zdało jej się to takie... podłe! - och, tak, wiem... to takie przykre, ze nikogo nie mam. - przewróciła oczami przełknęła ślinę. wstrzymała na chwilę oddech i wbiła wzrok w sufit.

- ja też nikogo nie mam - nie zabrzmiało to podle, bo na niego też nikt nie czekał, zdawał sobie z tego sprawę, przesunął dłonią po jej policzku, ale raczej łagodnie,

-nie lubisz się wiązać? - kiedy tak przesuwał, właśnie, ona poruszyła dłonią i pocałowała go czule w ową dłoń. uśmiechnęła się nieśmiało. przesunęła stopą po zimnej posadzce, bowiem lewa noga swobodnie zwisała jej z tego niewygodnego łóżka.

delikatnie wciągnął ją na łożko, obejmując ramieniem, cała sytuacja stała się dość dziwna, ale ten fakt pominę.
- chyba nie o to chodzi - zakaszlał raz czy dwa, ale nie jakimś odkrztuśnym kaszlem zapowiadającym chorobę, podejrzewał, że to od kurzu.
- chciałbym się z kimś związać, ale to nie takie banalne jak same słowa.

-właściwie twoja teoria brzmi bardzo... mądrze. - zmarszczyła czoło i przeraziła się jego kaszlu. wsunęła dłoń pod jego włosy, gdzieś nad karkiem i wyciągnęła szyję cmokając go przy tym w brodę. - hm, to zabawne, ale albo mam amnezję, albo się nie przedstawiłeś. - zapomniała jednak, że całkiem przyjemnie przedstawiał się jej wtedy, w szkole. w bibliotece, kiedy to sunęła z naręczem książek, które uwielbia czytać.

- raczej nie, chociaż ja wiem jak masz na imię, czyli wiem więcej od Ciebie? - nie specyzował tego ja pytanie, chociaż może i było temu blisko, pogładził jej włosy, spoglądając na czubek jej nosa.

-wcale nie wątpię w twój zasób wiedzy. i z całą pewnością jest możliwość, że wiesz więcej ode mnie, jednak to nie ty leżysz tu w tym kusym stroju, tylko ja. poza tym jest cień możliwości, że blefujesz i wcale nie wiesz, jak mam na imię, ponieważ tego wieczoru nie zróciłeś się do mnie po imieniu. - wymamrotała. - i ja wcale nie jestem pijana. - dodała rozbawionym tonem.

- valerie - urwał by zapewnić ją, że jednak wie jak ma na imię, miał pamięć do imion, ale do nazwisk mniejszą. - kusy? mi odpowiada, w każdym razie nie twierdzę, że jesteś... pijana - uśmiechnął się wystawiając jej język.

-och, jakie to pocieszające. - uśmiechnęła się zadowolona, że zapamiętał ją! oczywiście, nigdy nie wątpiła w swój urok, ani to, że intryguje mężczyzn, ale każdy moment by dowartościować swoje ja jej się podobał. - a ja wciąż nie wiem, jak masz na imię, przykre. - przesunęła łydką po jego nodze.

pocieszające było, ale pamiętał nawet imię bibliotekarki, ale nie uświadomił ją.
- może to lepiej dla Ciebie - wystawił jej język, kładąc dłoń na jej plecach, wodził nią po jej łopatkach.

tia, ona jednak wiedziała swoje, że to, iż zapamiętał ją i jej imię było spowodowane tylko jej urodą i ładnym ciałem. - a może i nie. - mruknęła i uniosła głowę. - napiłabym się czegoś. - wysunęła się spod niego i zeszła z łóżka. przykucnęła sobie przy minibarze. - hmmmm. - wymruczała i wyjęła z niego butelkę whisky. - gdzie szklanki?

zlustrował wzrokiem cały pokój, po czym pośpiesznie otworzył jedną szafką, gdzie ku jego zdumieniu były owe kryształowe szklanki do whisky, wziął od niej butelkę, nalewając sobie i jej po czym podał jej szklankę.
- no więc mam na imię dejmon, to przedstawienie wypada jak z jakiegoś konkursu dla małoletnich, dobra mniejsza z tym, a studiuję fizykę, coś jeszcze Cię interesuje - wypił łyk whisky, fajnie, że nie miała stanika, więc patrzył się na nią.

ojej, odszukała jego wzrok i roześmiała się bezczelnie czochrając mu włosy. wskoczyła pod kocyk, ten brzydko gryzący, właśnie i podkulając kolanka pod brodę napiła się alkoholu. - czy chcę coś wiedzieć... - zapytała sama siebie i wzruszyła ramionami. - więc dlaczego fizyka? chcesz zdobyć nagrodę nobla? czy odkryć nowy pierwiastek? - uniosła pytająco brwi.