tju nad antykwariatem Jenkinsa.

- po, co mam zostać tju? - rozłożył bezradnie ręce i spojrzał na nią unosząc lewą brew. nie nadążał za nią, co go irytowało.

- ej, dobra może jestem podła, ale nie podoba mi się, że przeleciałeś mnie, a teraz sobie idziesz bez słowa - spuściła głowę, odsłaniając mu wyjście, oparła się o ścianę, jak w przypadku nie zawal się ściano, otwierając mu drzwi, dobra jakaś jej ludzka część właśnie wyszła na światło dzienne, albo to od lamp.

miał ochotę roześmiać się jej w twarz i wyjść, ale się powstrzymał. - okej, zostanę i co dalej? - uniósł w górę brwi. cały jego humor prysnął, jak mydlana bańka.

dzięki, ona obraża siem.
nie wiedziała co powiedzieć, nie mogła się z nim dogadać, właściwie wszystko co mówił wydawało jej się przypadkowym zlepkiem słów, całkowicie pozbawionym sensu.
- nie wiem możemy się pieprzyć do rana, nie wiem, możemy zagrać w szachy - niby typowo męska gra, ale tju opanowała ją do perfekcji, sobie także popsuła humor, mruknęła coś, że zdążyła go polubić, usiadła więc na fotelu.
- idź więc, jeśli tak to ma być, ale jeśli chcesz wyjść nie dzwoń do mnie więcej - po policzku popłynęła jej jakaś cholerna łza bezradności, wszystko to co się działo, było dla niej obce, ich rozmowy, jego troska, wszystko od początku do końca, no może oprócz seksu, ale tego nie brała pod uwagę.

trzasnął przeraźliwie drzwiami i, i nadal był w mieszkaniu. rzucił gdzieś tą pieprzoną marynarkę i podszedł do niej, z cholernie mokrą koszulą. przytulił ją mocno. nie miał pojęcia, co jej powiedzieć, nie miał pojęcia, co czuje. miał pieprzony mętlik w głowie, który zawsze go irytował.

wtuliła w niego głowę, miała ochotę przeprosić, za to, że na każdym kroku próbowała mu uzmysłowić, że musi się borykać z porównaniem do innych, czuła się beznadziejnie, sama nie wiedziała co ma powiedzieć, więc tylko tak trwała w uścisku.
- jesteś idealny i proszę nie zmieniaj się - zmierzwiła jego włosy, unoszą jego twarz podbródkowo, starła łzę spoglądając na niego.

odgarnął włosy z jej ramienia i ustami, starł jej łzy. chciał powiedzieć, równie coś miłego,ale wszystko wydawało mu się takie banalne i żałosne, więc nic, nie powiedział, tylko trzymał ją w objęciach.

była tylko jedna łza, no dobra niech Ci będzie nie była, przemogła się zabrzmiało to pewnie tandetnie i zbeształa sama siebie za to, że wyskoczyła z czymś takim, ale mówiła to spontanicznie, więc prawdziwie.
- może, moglibyśmy, znaczy, ty i ja, a właściwie to my, zapomnij - roześmiała się, nie potrafiła stworzyć jednego banalnego zdania, więc przytuliła się do niego.

- aha? - uniósł lekko, lewą brew. - chyba wiem, co masz na myśli. - mrugnął do niej i delikatnie uniósł jej głowę, podbródkowo. - i myślę, że moglibyśmy - pocałował ją delikatnie w usta.

uśmiechnęła się do niego kącikowo, rozpinając jego koszulę położyła ją starannie na suszarce do prania, bo tak ową posiadała w łazience, wróciła do niego przesuwając dłonią bo jego policzku.
- nie dam Ci nic na przebranie, bo nie mam nic wystarczająco lużnego, chyba, że.. - przygryzła dolną wargę - nie, lepiej Ci tak - popchnęła go delikatnie całując jego usta, nieostroźnie, ale na tyle bezpiecznie by nic mu nie było, znaczy jego wardze.

uśmiechnął się i przejechał dłonią po jej policzku, po czym uświadomił sobie, że parę chwil temu, czuł wibracje swojego telefonu. - przepraszam. - z trudnością wyciągnął telefon i odpisał. położył go gdzieś tam. - chyba, że co? - uniósł w górę brew.

- mogę Ci dać koszulkę, mojego... kuzyna, który pomagał mi wnosić pudła - przewróciła oczami, spoglądając na telefon, miała ochotę spalić wszystkie telefony świata, bo to one był poniekąd winne temu wszystkiemu, usiadła mu na kolanach dłonią wodząc po jego torsie, bo fajny był, przygasiła światła, bo lada moment zamieniła się w wilkołaka, doba nie zamieniła.

- okej, wolę bez. - mrugnął do niej. nie, żeby jej nie wierzył, że to kuzyna, cnie. bawił się kosmykiem jej włosów, delikatnie całując jej dekolt.

wyrwała mu telefon uśmiechając się kącikowo, zmrużyła oczy.
- dobra co nocna kontrola twojego telefonu - roześmiała się odkładając go gdzieś, nie jestem pewna gdzie, przgryzła jego dolną wargę, nie powodując krwawienia, hura!
błądziła dłońmi po jego plecach zmysłowo całując jego szyję.

- jasne. - mrugnął do niej. nigdy nie zapisywał wiadomości, które wysyłał. pocałował ją w szyję.

ale ona mogła przeczytać jego, ale specjalnie nie obchodziło ją co miał w telefonie, właściwie to zaczęła wątpić w nieskazitelnego żimiego, który tak ją pociągał, ale nie dałą tego po sobie poznać, przesunęła dłonią na dół jego brzucha, rozpinając spodnie.
- nie wiem co tam masz, ale lepiej ty nie zaglądaj do mojego - zacmokała w powietrzu, bo tak fajnie jest.

- wedle życzeń. - mrugnął do niej i pocałował ją delikatnie w usta. nie mam na niego weny ;c

rozpięła jego spodnie ściągając je powoli, zmierzwiła jego włosy bo to seksiowne jest.
spoglądała na niego bez słowa, całując jego policzek.
- a z kim tak piszesz, dobra nie jestem ciekawa - wystawiła mu język, opierając głowę o jego ramię.

- więc ci nie powiem. - mrugnął do niej i cmoknął ją w czoło.

zerwała jego telefon, kiedy usłyszała dżwięk wiadomości, spojrzała niby przypadkiem nacisnęła otwierając ją, oddała mu z impetem telefon zaciskając usta, czuła, że zakręciło jej się w głowie, zdała sobie sprawę, że żimi, był jednym z najbardziej popieprzonych drani z jakimi spała, nie płakała, bo ona nie płaczę przez mężczyzn, wyrosła z tego, jak teraz uczuć, miałą ochotę przespać się z Ivanem, ten przynajmniej nie robił jej zludnej nadzieji, że ktoś normalny istnieje, ale skoro żimi nie zauważył, że przeczytałą wiadomość, liczyła tylko, że nie zobaczy, że coś jest nie tak, a było i to cholernie.

pogładził jej policzek, z pewnością, za którą chował dygotanie. miał ochotę na prawdę nakopać dejmonowi, że w ogóle się odezwał. uśmiechnął się kącikowo.

miała ochotę go zjebać za wszystko, ale się powstrzymała, wymusiła uśmiech ściagając pośpiesznie jego bokserki, wszystko to gra pozorów, tak właśnie ta, którą opanowała do perfekcji, wzruszyła ramionami, całując jego tors, bez jakiś kolwiek zbędnych uczuć, pozbyła się ich chwilowo.

rozejrzał się dookoła w nadzieji, że to tutaj, był wkurwiony sam na siebie, ale na żimiego też, stanął przed drzwiami spoglądając na odet.

pokręcił głową, niedostrzegalnie i przeleciał ją kolejny raz, po czym ubrał się, to znaczy, bokserki i jeździł dłonią, po jej ramieniu.

- to tu, jedyne mieszkanie, nad antykwariatem. - wzruszyła ramionami i zapukała, za niego, bo stwierdziła, że zbierał by się do tego zbyt długo. nie chciała przychodzić, tu cholernie. miała mętlik w głowie.